Στην καθημερινότητά μας συναισθήματα όπως το άγχος, η θλίψη, η ανασφάλεια, είναι φορές που μας καθηλώνουν. Τότε θέλει προσοχή να μην τα βάλουμε με τον εαυτό μας, αλλά να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τι τα προκαλεί.
Είναι «πληροφορίες» που μας δίνει η ίδια η ζωή και έχουν άμεση σχέση με τον τρόπο που σχετιζόμαστε στον χώρο εργασίας, στη συντροφική μας σχέση και με τα οικεία πρόσωπα. Ας έχουμε στην επίγνωσή μας, ότι όλοι μας από τη γονική μας οικογένεια, πήραμε διά οσμώσεως, τρόπους διαχείρισης καταστάσεων.
Όλοι μας ως κοινωνικά όντα έχουμε την ανάγκη της αποδοχής, της αγάπης και να νιώθουμε ότι κάνουμε το σωστό με βάση τον κώδικα αξιών μας. Για να το πετύχουμε αυτό, συχνά έχουμε συμπεριφορές που τροφοδοτούν την υπερηφάνεια μας και προκαλούν την προσοχή των άλλων και για τις οποίες μετά το μετανιώνουμε. (Μιλάει ο εγωισμός μας). Τότε μαζί με την εσωτερική μας σύγκρουση, έρχεται η θλίψη, η απογοήτευση και η αίσθηση της μοναξιάς.
Με το να μην αναγνωρίζουμε τα πραγματικά μας θέλω, τις δεξιότητές μας, το ταλέντο μας, εύκολα πυροδοτείται, η θλίψη, η ενοχή, το άγχος και η χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Αυτή η βασανιστική κατάσταση που ζούμε εκείνη τη στιγμή, είναι αποτέλεσμα μίας δικής μας νοητικής κατάστασης που είναι καιρός να απαλλαγούμε. Μόνο εάν πάψουμε να υπηρετούμε ασυνείδητα τρόπους και συμπεριφορές άλλων θα απελευθερωθούμε. Τότε θα πρέπει να διερωτώμαι στο τι πραγματικά θέλω και έτσι ανακαλύπτω τις πραγματικές ανάγκες του εαυτού μου.
Το βίωμα των αρνητικών μου συναισθημάτων είναι ένα σημάδι μίας εσωτερικής μας διαμάχης με πλευρές του εαυτού μας που θέλουν να αναδειχθούν. Το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν είμαστε στο ύψος των προσδοκιών των άλλων ώστε να νιώσουμε αποδεκτοί, αλλά κυρίως να μην απογοητεύσουμε αυτούς που μας αγαπάνε. Με αυτήν την συμπεριφορά όμως δεν θα είμαστε ποτέ ο πραγματικός εαυτός μας. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτές είναι πεποιθήσεις που μας παγιδεύουν καθ’ ότι όποιος πραγματικά μας αγαπά μας θέλει ευτυχισμένους.
Έτσι είναι σημαντικό να ακολουθούμε τον εαυτό μας με τα πραγματικά του θέλω και οι όποιες διαφωνίες μας με όσους αγαπάμε βοηθούν στην εξέλιξη της ίδιας της σχέσης.
Επειδή ο καθένας μας είναι μοναδικός, με τον δυναμισμό που τον χαρακτηρίζει, τα γεγονότα της ζωής μπορεί να τον αναδείξουν ή να τον πνίξουν. Σε μας έγκειται να ξεφορτωθούμε λογικές και προβληματισμούς που έχουμε οικειοποιηθεί από τους άλλους και έτσι να υπηρετήσουμε τα δικά μας θέλω και ανάγκες.
Μόνο έτσι θα απελευθερωθεί η ενέργεια που έχουμε μέσα μας φτιάχνοντας την πλέον κατάλληλη ατμόσφαιρα για μας.
Οι ιδέες, οι γνώμες και οι πεποιθήσεις μας μπορεί να μας ακινητοποιήσουν και να πυροδοτήσουν αρνητικά συναισθήματα. Τότε καλούμαστε να αφήσουμε τον δρόμο που μιμούμαστε τους άλλους και να υπηρετήσουμε τον πραγματικά προσωπικό μας δρόμο.
Ας κοιταχτούμε για λίγο στον καθρέπτη και να αναλογιστούμε για τη ζωή μας. Ποιος είμαι, προς τα που θέλω να πάω και γιατί. Τότε θα μπορέσω να του δώσω την ευκαιρία να αναδυθεί με τις όποιες δεξιότητές του, χωρίς να τον μειώνω.
Δεν μας βοηθά να διερωτόμαστε πως μπορούμε να αλλάξουμε, αλλά τι μας μαθαίνει αυτό που βιώνουμε. Όταν βρισκόμαστε σε αδιέξοδο ας μην προσπαθήσουμε να βρούμε λύση με τη λογική γιατί έτσι λειτουργούμε με πεποιθήσεις που συνηθίζονται. Τότε χρειάζεται να χαλαρώσουμε και να αφήσουμε ελεύθερο τον εαυτό μας από κάθε είδους σκέψη.
Έτσι ευνοούμε τις συνθήκες ανάδειξης δημιουργικών λύσεων που μέσα από τον διαλογισμό ενεργοποιούνται περιοχές του εγκεφάλου που δίνουν τη λύση χωρίς κόπο. Αφήνουμε τον εαυτόν μας να λειτουργεί μέσα από τον αυθορμητισμό του χωρίς να υπηρετεί το τι πρέπει να κάνει ή που πρέπει να πάει.
Μην αφήνουμε προκαταλήψεις να μας ακινητοποιούν, αλλά να ζούμε τη κάθε σχέση όσο ποιο έντονα και μοναδικά γίνεται. Να ζούμε το εδώ και τώρα αξιοποιώντας τις ευκαιρίες που μας δίνει η ζωή και με επίγνωση των όποιων κινδύνων.
Αυτός είναι και ο μόνος τρόπος για να υπηρετούμε την εξελικτική μας διαδρομή, μέσα από την αγάπη του εαυτού μας.
Σπύρος Μεταξάς Ψυχίατρος – Ψυχοθεραπευτής