Από τη φύση μας έχουμε απίστευτες εσωτερικές δυνάμεις, αρκεί να τις επιτρέψουμε να αναδυθούν και να τις καλλιεργήσουμε.
Είναι σημαντικό να μάθουμε να αφουγκραζόμαστε τον εσωτερικό μας κόσμο και να τον εμπιστευτούμε χωρίς προκαταλήψεις και προσδοκίες. Η πραγματική δύναμή μας αναδύεται όταν χαλαρώνουμε και όχι όταν κυριαρχεί το «Εγώ» μας. Τότε είναι η ισχυρογνωμοσύνη με τον εγωισμό μας που κυριαρχεί και οι στόχοι που θέτουμε έχουν πολλά εμπόδια και δυσκολίες με μεγάλο προσωπικό κόστος. Αυτό είναι το αποτέλεσμα μίας «παγίδας» του νου, που δύσκολα συνειδητοποιούμε ότι γινόμαστε «θύματά» του.
Βέβαια λόγω της νοημοσύνης μας ξεχωρίσαμε από το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο, διότι καταφέραμε την όποια ζωική ενέργεια να την κάνουμε εξυπνάδα και ο εγκέφαλός μας, μια χαρά τα καταφέρνει με τις απίστευτες δυνατότητές του, αρκεί να του το επιτρέψουμε. Έχουμε καθόλου αναλογιστεί τι είναι αυτό που μας μπλοκάρει και φρενάρει τις θαυμαστές λειτουργίες του εγκεφάλου μας; Σίγουρα είναι στοιχεία του χαρακτήρα του καθενός μας και που διαμορφώνονται από τα βιώματα της παιδικής ηλικίας, καθώς και από τον τρόπο που επεξεργαζόμαστε τα όποια ερεθίσματα μάς φέρνει η ίδια η ζωή. Τέτοια είναι οι όποιες άκαμπτες πεποιθήσεις μας, τα γνωστικά μας σχήματα που μας παγιδεύουν, τα πιστεύω μας και η απολυτότητα μας. Όσο περισσότερο αυτά τα στοιχεία κυριαρχούν στον ανθρώπινο εγκέφαλο τόσο περισσότερο τον εμποδίζουν στο να εξελιχθεί και να αναπτύξει τη σοφία για την οποία έχει φτιαχτεί.
Ας δούμε που μας οδηγεί η άκαμπτη ισχυρογνωμοσύνη
Είναι φορές που στη ζωή μας κάνουμε χίλιες προσπάθειες για να αντιμετωπίσουμε και να ξεπεράσουμε τα όποια προβλήματα και παρόλα αυτά νιώθουμε μπλοκαρισμένοι. Αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι κάτι μας ξεφεύγει και ότι κάτι λάθος κάνουμε.
Ας δούμε όμως που μας οδηγεί η εσωτερική μας δύναμη
Αν αφεθεί κάποιος και εμπιστευθεί τον εσωτερικό του εαυτό, τα προβλήματα που εξ αρχής φαινόντουσαν ανυπέρβλητα, αρχίζουν και ατονούν και σαν συνέπεια είναι να υποχωρήσουν και οι φόβοι του. Έτσι αρχίζει και νιώθει πιο ανακουφισμένος και με μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον εαυτό του.
Η ίδια η ζωή δεν μάς ζητά να αλλάξουμε την πραγματικότητα, αλλά να τη δούμε με μία άλλη ματιά. Με αυτόν τον τρόπο απομονώνουμε το νου από τις προκαταλήψεις που μας περιορίζουν και δίνουμε χώρο στις άλλες εσωτερικές μας δυνάμεις.
Η πραγματική δύναμή μας βρίσκεται στην αρμονία και όχι στην ισχυρογνωμοσύνη. Όπως η αρμονία κυριαρχεί γύρω μας στην φύση, έτσι και εμείς οφείλουμε να ακούσουμε τον εσωτερικό μας εαυτό, ως μέρος της φύσης που είμαστε και να βρούμε την αρμονία μας. Να βρούμε το ΤΑΟ μας όπως λέγεται στην Κινέζικη φιλοσοφία.
Μόνο ο βαθύτερος εαυτός μας γνωρίζει τι είναι καλύτερο για μας και όχι το να ακολουθήσουμε ή να αντιγράψουμε επιλογές άλλων.
Όταν νιώθουμε ότι δεν έχουμε άλλη ψυχική δύναμη ή ενέργεια, για να προχωρήσουμε στη ζωή μας, δεν έχει νόημα να επιμένουμε στην ίδια συμπεριφορά. Είναι σημαντικό να το αφουγκραστούμε και να προσπαθήσουμε να το αποκωδικοποιήσουμε για να δούμε τι θέλει να μας πει αυτή η κατάσταση.
Εξ άλλου η ψυχική δύναμη είναι η ικανότητα που όλοι έχουμε στο να ακολουθούμε τις κλήσεις μας σε αρμονία με τον εσωτερικό μας κόσμο αφουγκραζόμενοι τα μηνύματα που μας στέλνει. Για να γίνει αυτό χρειάζεται να αναγνωρίσουμε ποιες σκέψεις μας, ποια επώδυνα βιώματα του παρελθόντος και ποιοι φόβοι και ανασφάλειές μας, μάς ακινητοποιούν.
Οι Αρχαίοι Έλληνες τους ονομάτιζαν οι δαίμονες μας που μας ακολουθούν και σιγά σιγά να μην τους επιτρέπουμε να κυριαρχούν στην καθημερινότητά μας.
Αποδεχόμενοι τον εαυτό μας με τα καλά και τα δύσκολά του, όπως ακριβώς είμαστε, καταφέρνουμε να εξουδετερώσουμε τις εσωτερικές μας συγκρούσεις και έτσι να απελευθερώσουμε τη ζωτική μας ενέργεια που θα βοηθήσει στην αυτοεπίγνωσή μας.
Συχνά οι κριτικές που διαμορφώνουμε για τον εαυτό μας, έχουν τη βάση τους στην ενδοβολή μοντέλων συμπεριφορών που εμείς κάνουμε, από τη γονική μας οικογένεια, την κουλτούρα ή τις κοινωνίες, όπως εμείς τις αντιλαμβανόμαστε. Από την άλλη πλευρά εάν ακολουθήσουμε την πεπατημένη, γιατί έτσι συνηθίζεται, χάνουμε την ευκαιρία να αναδείξουμε την κλήση μας και τις όποιες δυνατότητές μας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ζούμε συνεχώς μέσα στη ματαίωση, στη δυσφορία και στην ψυχική και σωματική κούραση.
Η ζωή συχνά μας οδηγεί σε μία εσωτερική μας διαπραγμάτευση όπου καλούμαστε να πάρουμε μία ξεκάθαρη θέση. Η αναποφασιστικότητα σίγουρα δηλώνει μία δική μας αδυναμία. Οι καλύτερες αποφάσεις λαμβάνονται χωρίς πολλές σκέψεις, επιτρέποντας στη διαίσθησή μας να εκφραστεί. Συχνά πέφτουμε στην παγίδα να βλέπουμε τα γεγονότα και τις καταστάσεις με ποικίλα νοητικά σχήματα, με ότι αυτό συνεπάγεται, αλλά τελικά είναι μόνο «παγίδες» του μυαλού μας, με τα πολλά «αν συμβεί αυτό…», που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα που ζούμε.
Μόνο με την επίγνωση του να μειώσουμε τη δράση, των προσδοκιών μας, των πεποιθήσεών μας και των ανησυχιών μας που μας απομακρύνουν από τον αυθορμητισμό μας, θα δώσουμε τον ζωτικό χώρο που χρειάζεται για την ανάπτυξη του εαυτού μας.
Σπύρος Μεταξάς Ψυχίατρος – Ψυχοθεραπευτής