Οι επιθυμίες μας έχουν τεράστια δύναμη στο να μας ανανεώνουν μέσα στην ζωή και να μας οδηγούν σε αλλαγές, που εμπεριέχεται η δύναμη της δημιουργικότητας. Η επιθυμία είναι η ενέργεια για την ζωή. Είναι η δύναμη που μας οδηγεί στο να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής μας, στο να ανακαλύπτουμε ότι μας κάνει και νιώθουμε καλά, να αναπτύσσουμε η να διακόπτουμε σχέσεις με άλλα άτομα, να αλλάζουμε πόλη διαμονής και είδος εργασίας. Στην ουσία μας βοηθά να αναδυθούν οι έμφυτες τάσεις και ικανότητές μας που μας οδηγούν στην αυτοπραγμάτωση μέσα από ένα ουσιαστικό νοιάξιμο για τον εαυτόν μας.

Παρατηρώντας την φύση γύρω μας, που υπηρετεί τους κανόνες της νομοτέλειας, διαπιστώνουμε ότι για π.χ. η μέλισσα ξέρει πολύ καλά και κάνει το μέλι δίχως να την έχει εκπαιδεύσει κάποιος, ο καρπός της ελιάς μέσα από την «αυτοπραγμάτωση» του φτιάχνει το δέντρο της ελιάς με τους καρπούς του και ούτω καθεξής. Έτσι και ο άνθρωπος οδηγείται προς την δική του αυτοπραγμάτωση μέσα από την δύναμη της επιθυμίας.

Εδώ θέλω να επισημάνω ότι δεν είναι το θέμα το αντικείμενο της επιθυμίας, αλλά στο πώς έφθασα στο σημείο να το επιθυμήσω. Δίχως αυτήν την επίγνωση, μπαίνουμε σε μία διαδικασία να κυνηγάμε στόχους χωρίς να λαμβάνουμε κάποια ικανοποίηση. Τότε καλείσαι να αναθεωρήσεις την επιλογή σου και να στρέψεις την ενέργεια της επιθυμίας σου σε άλλο τομέα, σ΄αυτόν που πραγματικά σε εκφράζει και τότε η ευχαρίστηση είναι δεδομένη.

Συχνά κάνουμε το λάθος να περιμένουμε την ευτυχία από κάποιον η από κάτι. Είναι σημαντικό εκείνη την στιγμή να φύγουμε από το νοητικό σχήμα που μας έχει εγκλωβίσει. Οι προσδοκίες μας είναι αυτές που μπλοκάρουν την πραγματική μας επιθυμία, μέσα από γνωστικά σχήματα στο πως πρέπει να είναι ο έρωτας, η ζωή, οι ανθρώπινες σχέσεις, η επαγγελματική μας καταξίωση κ.α.

Οι αποφάσεις συχνά λαμβάνονται από τον νου και την λογική ξεκινώντας από το Εγώ μας. Μόνο με την επίγνωση τι πραγματικά μας συμβαίνει εκείνη την στιγμή και το πώς εμείς νοιώθουμε, θα αναδυθεί η πραγματική επιθυμία μας. Αυτό που μετράει είναι να φέρουμε στο συνειδητό επίπεδο τις πραγματικές ανάγκες μας, που είναι ασυνείδητες. Αυτό επιτυγχάνεται με το να αφουγκραζόμαστε τα μηνύματα που μας στέλνει ο ίδιος ο οργανισμός μας μέσα από μία ποικιλία σωματικών συμπτωμάτων.  Το να είμαστε προσκολλημένοι σε καταστάσεις λόγω συνήθειας είναι ο πραγματικός εχθρός, διότι δεν ευνοείται τα άνοιγμα προς την αλλαγή, το καινούργιο, την εξέλιξη που είναι στις απαιτήσεις της ίδιας της ζωής.

Εδώ διαπιστώνει κανείς την διελκυστίνδα δυνάμεων που από την μια το ΕΓΩ με τον εγωισμό και των όποιων προσδοκιών του και από την άλλη η αγάπη του εαυτού μέσα από το ουσιαστικό νοιάξιμο του.

Συχνά έχουμε την αίσθηση ότι δεν βιώνουμε μία κατάσταση ελευθερίας. Αυτό συμβαίνει γιατί έχουμε αφήσει πολύ χώρο στο Εγώ μας με την λογική του. Πολλές σκέψεις, συλλογισμοί και συνταγές, μας οδηγούν στο να αυθυποβαλλόμαστε σε καταστάσεις που μας εγκλωβίζουν. Ορίζονται έτσι τα αδιάβατα όρια που σβήνουν την ζωτική μας ενέργεια.

Μου έρχεται κατά νου αυτό που είπε ο Ν. Καζαντζάκης (1883-1957) «Δεν ελπίζω τίποτα. Δεν φοβάμαι τίποτα. Είμαι λεύτερος.»

Για τον Ελβετό ψυχίατρο-ψυχαναλυτή Carl Jung, (1875-1961), η επιθυμία αντιστοιχεί στην ψυχική ενέργεια που μας δίνει την απαραίτητη ζωτική ώθηση. Η ελεύθερη έκφρασή της, οδηγεί το άτομο σε τέτοιες αλλαγές που με την ανάλογη  ωριμότητα, επιτυγχάνεται μια πλήρης αυτοπραγμάτωση.

Το μεγαλύτερο εμπόδιο στην αυτοπραγμάτωση μας δεν είναι ποτέ οι άλλοι. Είναι η δική μας νοοτροπία να υπηρετούμε την αίσθηση του καθήκοντος και του «πρέπει», το συναίσθημα της ενοχής και τις «αλυσίδες που κουβαλάμε μέσα μας» μέσα από προκαταλήψεις και αλλόκοτες πεποιθήσεις. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να πραγματοποιούμε το δικό μας όνειρο και όχι εκείνο κάποιου άλλου. Γινόμαστε και εμείς όπως στο έργο του Αισχύλου (525 π.Χ. -456 π.Χ.) ο «Προμηθέας Δεσμώτης» που μέσα από την καταδίκη του από τον Δία, καθορίζεται η έννοια της αμαρτίας, ύβρεως και ενοχής.

Κάθε μέρα που ξημερώνει είναι μια ξεχωριστή μέρα γιατί και εμείς είμαστε ξεχωριστοί. Την ξεκινάμε με την φροντίδα του εαυτού μας, ντυνόμαστε με τρόπο που να νοιώθουμε καλά και βγαίνουμε με το χαμόγελό μας. Αυτή η στάση μας είναι το κλειδί για να ζήσουμε ξεχωριστές ημέρες και όχι μόνο ξεχωριστές στιγμές, αφήνοντας πίσω μας προσδοκίες και προγραμματισμούς που δεν μας εκφράζουν.

Κανείς δεν μπορεί να μας αφαιρέσει το δικαίωμα να επιθυμούμε και να ονειρευόμαστε.

Σπύρος Μεταξάς Ψυχίατρος – Ψυχοθεραπευτής