Η πρώτη αρχή της ανθρώπινης επικοινωνίας ορίζει ότι: ‘κάθε συμπεριφορά είναι μια επικοινωνία που με τη σειρά της προκαλεί μία σημαντική απάντηση σε μια άλλη συμπεριφορά-επικοινωνία.’

Ψυχίατρος - Ψυχοθεραπευτής

Διεύθυνση: Ρόδου 17, Μαρούσι, Αττική, 15122

Τηλέφωνο: +30.210 8659051

Κινητό: +30.697 7631543

Skype: spyros.metaxas 1

{module Επικοινωνία}

Η θεραπευτική προσέγγιση στόχο έχει την αντιμετώπιση των διαταραχών, όπως :

• αγχώδεις διαταραχές
• κρίσεις πανικού
• κατάθλιψη και άλλες συναισθηματικές διαταραχές ( http://www.depnet.gr )
• προβλήματα εξάρτησης ουσιών
• διαταραχές πρόσληψης τροφής
• ψυχώσεις
• οργανικά ψυχοσύνδρομα
• διαταραχές δομής προσωπικότητας.

Η θεραπευτική προσέγγιση γίνεται μέσα από:

• την ψυχοφαρμακολογία
• την ψυχοθεραπεία
• την ψυχοφαρμακολογία σε συνδυασμό με την ψυχοθεραπεία.

Η ψυχοθεραπεία που εφαρμόζεται έχει στοιχεία από την γνωσιακή, συμπεριφορική, συστημική κ.α., ανάλογα με την ανάγκη του θεραπευόμενου.

Πολλά άτομα βοηθιούνται μέσα από την ατομική ψυχοθεραπεία ενώ άλλα μέσα από την Ομαδική ψυχοθεραπεία. Συχνό φαινόμενο είναι κάποιοι από την ατομική να μεταπηδήσουν στην Ομαδική ψυχοθεραπεία.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1958.

Απόφοιτος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Βερόνας Ιταλίας το 1985.

Ολοκλήρωση της ειδικότητας της ψυχιατρικής μέσα από την εμπειρία της Πανεπιστημιακής Κλινικής του Νοσ/μείου ΑΧΕΠΑ Θεσ/νίκης, των κλινικών του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής και του διδακτικού έργου που παρείχε η Πανεπιστημιακή Ψυχιατρική Κλινική του Αιγινήτειου Νοσοκομείου.

Ευαισθητοποίηση και εξοικείωση στην Γνωσιακή Ψυχοθεραπεία στο Αιγινήτειο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο.

Πολυετής εκπαίδευση στην Συστημική Ψυχοθεραπεία μέσα από την συμμετοχή του σε βιωματικά σεμινάρια και σε Ομαδικού τύπου Ψυχοθεραπεία στο Αθηναϊκό Κέντρο Μελέτης του Ανθρώπου. (Α.Κ.Μ.Α)

Από το 1994 έως και σήμερα εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα. Έχει αναπτύξει δίκτυο συνεργασιών με άλλους καταξιωμένους επαγγελματίες στον τομέα της ψυχικής υγείας.
Για χρόνια υπήρξε συνεργάτης του ΚΕ.Θ.Ε.Α. (Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων) είτε με τον ρόλο του οικογενειακού θεραπευτή, είτε με τον ρόλο του ψυχιάτρου για τον εντοπισμό και την αντιμετώπιση της συννόσησης στα εξαρτημένα άτομα.

Διευθυντής της Ψυχιατρικής Κλινικής ‘ΓΑΛΗΝΗ’ από το 2013 έως το 2017. Η κλινική Γαλήνη ευρίσκεται στην Κηφισιά, προάστιο των Αθηνών και είναι γνωστή για το υψηλό επίπεδο παροχής υπηρεσιών.

Παρείχε πολυετή εθελοντική προσφορά στους κατοίκους του Δήμου Πεύκης μέσα από ιατρικά ενημερωτικά σεμινάρια, Ομάδες Συμβουλευτικής για την προσωπική ανάπτυξη, καθώς και ψυχοδιαγνωστική για όσες περιπτώσεις ζητήθηκαν από το Δημοτικό Πολυίατρείο. Σε ιδιωτικά Σχολεία οργάνωσε σεμινάρια βιωματικού χαρακτήρα για την στήριξη των γονέων, καθώς και θεραπεία οικογένειας όταν προέκυπτε σαν ανάγκη από τους γονείς.

Πολλές οι συμμετοχές του ιδίου σε Ψυχιατρικά και Ψυχοθεραπευτικά συνέδρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Ο ίδιος είναι μέλος της Ε.Ψ.Ε (Ελληνική Ψυχιατρική Εταιρεία), της ΕΛ.Ε.ΣΥ.Θ.(Ελληνική Εταιρεία Συστημικής Θεραπείας) και στην E.F.T.A. ( European Family Therapy Association ).

Σήμερα κανείς πηγαίνει στον ειδικό Ψυχικής Υγείας, είτε αυτός είναι ψυχίατρος, είτε ψυχολόγος, διότι βιώνει ένα ψυχολογικό αδιέξοδο, αρκετά βασανιστικό, που τον εμποδίζει να λειτουργήσει σαν άνθρωπος.

Πολλές φορές συνυπάρχουν και σωματικά συμπτώματα, για τα οποία γιατροί των διαφόρων ειδικοτήτων δεν γνωματεύουν κάτι το παθολογικό.
Σ΄αυτό το σημείο καλείται ο ειδικός να ακούσει με μεγάλη προσοχή τον πάσχοντα, σχετικά με τι τον ταλαιπωρεί. Ένα καλό ιστορικό νόσου είναι αναγκαίο, καθώς αναγκαία κρίνεται η εγκατάσταση της θεραπευτικής σχέσης, που στην συνέχεια θα λειτουργήσει λυτρωτικά για τον ίδιο τον ασθενή.

Η σωστή διάγνωση είναι ότι πιο σημαντικό που πρέπει να γίνει, πριν προχωρήσει κανείς σε οποιοδήποτε είδος θεραπευτικής παρέμβασης. Διότι εάν αυτό δεν γίνει, υπάρχει ο κίνδυνος χορήγησης λανθασμένης φαρμακευτικής αγωγής, από τον ψυχίατρο με ότι αρνητικές συνέπειες αυτό συνεπάγεται. Ο δε ψυχολόγος τουλάχιστον θα πρέπει να είναι σε θέση να διαγνώσει ποιος χρειάζεται ψυχιατρικής υποστήριξης και ποιος όχι, και να μην διστάσει να τον παραπέμψει.

Υπάρχουν ψυχοπαθολογικές εκδηλώσεις που είναι αρκετή μονάχα η ψυχοθεραπευτική παρέμβαση. Άλλες πάλι στις οποίες η ψυχοφαρμακευτική κάλυψη είναι αρκετή από μόνη της. Πολύ συχνά όμως εκτός από την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή είναι αναγκαία και η κατάλληλη ψυχοθεραπευτική υποστήριξη.

Σ΄αυτές τις περιπτώσεις, η ανάπτυξη συνεργασιών μεταξύ των ειδικών, για το μέγιστο όφελος του πάσχοντα, κρίνεται αναγκαία. Αυτό προϋποθέτει την αμοιβαία αναγνώριση σε σχέση με το ήθος και το κύρος μεταξύ των ειδικών, καθώς και για την αμοιβαία εκτίμηση σχετικά με την επαγγελματική τους επάρκεια και εμπειρία.

Η είσοδος της ψυχοφαρμακολογίας στην Ψυχιατρική έφερε πραγματική επανάσταση.

Το 1953 με την ανακάλυψη της χλωροπρομαζίνης οι ψυχίατροι μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν τις ψυχώσεις, που μέχρι τότε αντιμετωπίζονταν είτε με ηλεκτροσόκ, είτε με ψυχοχειρουργική και με πολύχρονους περιορισμούς (ζουρλομανδύες) και εγκλεισμούς στα ψυχιατρεία.

Έκτοτε η ψυχοφαρμακολογία έκανε τεράστια βήματα εξέλιξης. Τα τελευταία χρόνια σχεδόν κάθε χρόνο ανακαλύπτονται και νέα μόρια που προστίθενται στο τεράστιο οπλοστάσιο που έχει ήδη στην διάθεσή του ένας σύγχρονος ψυχίατρος.

Ταυτόχρονα αυξάνονται και οι απαιτήσεις των συγγενών των ψυχικά πασχόντων. Σήμερα ένας σχιζοφρενής όχι μόνο θεωρείται αδιανόητο να έχει πολύμηνο παραμονή σε ψυχιατρείο, αλλά προσδοκάται και η πλήρης ένταξή του στην κοινωνία.

Το να ενταχθεί ένας ψυχικά πάσχων στον χώρο εργασίας και να προχωρήσει στην δημιουργία οικογένειας είναι πλέον κάτι εφικτό κάτω από κάποιες προϋποθέσεις.

Η αίσθηση της μοναξιάς και οι δυσκολίες που χαρακτηρίζουν την σύγχρονη ζωή, δημιουργούν την αναγκαιότητα του εστιασμού στον Εαυτό, στο εδώ και τώρα των αναγκών και στο σχετίζεσθαι μέσα από μία διαφορετική ματιά.

Ένας από τους τρόπους μέσα από τους οποίους η διαδρομή, η προσωπική διαδικασία, αποκτά νόημα είναι και μέσα από την ματιά μας στο γενεαλογικό δέντρο. Την καταγραφή δηλαδή πληροφοριών για τα μέλη της οικογένειας, καταγωγής και τις σχέσεις τους.

Μέσα από εσωτερική δουλειά, δουλειά σε μικρές Ομάδες και διεργασία στην ολομέλεια, θα δημιουργήσουμε χώρο γι’ αυτήν την εξερεύνηση.

Τι να εννοούμε άραγε με τον όρο ‘Θεραπεία οικογένειας’; 
Συνήθως όταν μιλάμε για θεραπεία στην ψυχιατρική εννοούμε το άτομο που βρίσκεται σε μια δύσκολη ψυχικά κατάσταση, δηλαδή που νοσεί.
Όταν όμως αναφερόμαστε για θεραπεία σε μία οικογένεια, εννοούμε εκείνη την κατάσταση κατά την οποία υπάρχει μια σαφής δυσκολία στην επικοινωνία μεταξύ των μελών της.

Πολλές φορές αυτή η δυσκολία δεν γίνεται συνειδητή από τα μέλη της, η δεν θέλουν να την αναγνωρίσουν. Τότε συνήθως ένα από τα μέλη του οικογενειακού συστήματος εμφανίζει κάποιο ‘σύμπτωμα’ που κινητοποιεί την οικογένεια προς μία λύση.
Το σύμπτωμα εμφανίζεται στον πιο αδύνατο συναισθηματικά κρίκο του οικογενειακού συστήματος και μπορεί να έχει πολλές μορφές. Όπως για παράδειγμα να εμφανίσει κάποιο είδος ψυχικής διαταραχής, κάποια ψυχοσωματική νόσο η ακόμη εξάρτηση από ψυχοδραστικές ουσίες.

Ένα από τα πρώτα στάδια στην εξέλιξή  μίας Ομαδικής Ψυχοθεραπείας, είναι  η καλλιέργεια και ανάπτυξη εμπιστοσύνης μεταξύ των μελών. Αν αυτό επιτευχθεί η βοήθεια που μπορεί να πάρει κανείς είναι τεράστια.

Χαρακτηριστικά που καλλιεργούνται  στην Ομαδική Ψυχοθεραπεία είναι η πανανθρώπινη ανάγκη να ανήκει κανείς κάπου. Π.χ. σε μία Ομάδα. Ταυτόχρονα διατηρείται η ατομικότητα του ατόμου. Η διαπίστωση ότι οι όποιες δυσκολίες του μπορούν να έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τα άλλα άτομα της Ομάδας, κάνει το φορτίο πιο αντιμετωπίσιμο. Στην Ομάδα καλλιεργείται η ενσυναίσθηση*, η ανάπτυξη της κοινωνικοποίησης και της διαχείρισης  των συναισθημάτων.

 Οι συμμετοχές κυρίως κυμαίνονται μεταξύ των 5 και των 10 ατόμων και οι συνεδρίες γίνονται σε εβδομαδιαία βάση.

*ενσυναίσθηση : Είναι η βαθιά επικοινωνία με τον άλλο μέσω της συναισθηματικής ταύτισης και κατανόησης. Empathy στην Αγγλική.
Περισσότερα στο Google ψυχολογία και ενσυναίσθηση- SCIPS

Στην σημερινή εποχή όλο και περισσότερα άτομα απευθύνονται στον ψυχοθεραπευτή για βοήθεια και είναι κυρίως νεαρής ηλικίας. Σ’ αυτό έχει παίξει σημαντικό ρόλο ο δυτικός τρόπος ζωής που τον χαρακτηρίζει μία αυξημένη κατανάλωση και με ένα υψηλό επίπεδο διαβίωσης, δίχως όμως την παράλληλη συναισθηματική και ψυχολογική ωρίμανση του ατόμου.

Τα τελευταία χρόνια γίνεται όλο και πιο αισθητή η κρίση αξιών. Αξίες που στήριζαν την παραδοσιακή οικογένεια έχουν σε σημαντικό βαθμό ‘ξεθωριάσει’  και κυριαρχεί στις σχέσεις των ανθρώπων κυρίως το ‘έχω’ και όχι το ‘είμαι’. Σαν συνέπεια είναι η κρίση ταυτότητας του σύγχρονου ανθρώπου, σε έναν κόσμο που γίνεται συνεχώς πιο ανταγωνιστικός και απειλητικός.

Για να μπορέσει κανείς να επιβιώσει σ’ αυτόν τον κόσμο χρειάζεται:

1. Να βρει έναν δικό του νέο κώδικα αξιών, με ανάλογες πνευματικές αξίες.
2. Ν’ αναπτύξει δεξιότητες απαραίτητες για την επιβίωση σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον.
3. Ν’ εξοικειωθεί στην αναγνώριση και διαχείριση των συναισθημάτων του.
4. Στην καλλιέργεια και ανάπτυξη της αυτοεκτίμησης με μία συνεχή επαφή με την πραγματικότητα .
5. Αναγνώριση και αξιοποίηση των ‘δυνατών’ σημείων που είχαν οι γονείς και οι παππούδες, καθ’ ότι αποτελούν μέρος της κληρονομιάς κάθε ανθρώπου.
6. Ανάπτυξη της ενσυναίσθησης*, εάν θέλουμε να βάλουμε το λιθαράκι μας σ’ έναν κόσμο Ανθρώπινο και με προοπτική.

Η ψυχοθεραπεία πλέον έχει γίνει για τον σημερινό άνθρωπο αναγκαία προϋπόθεση για να έχει ποιότητα ζωής και να λειτουργεί ως πρόληψη στον τομέα ψυχικής και σωματικής υγείας.

*ενσυναίσθηση : Είναι η βαθιά επικοινωνία με τον άλλο μέσω της συναισθηματικής ταύτισης και κατανόησης. Empathy στην Αγγλική.
Περισσότερα στο Google ψυχολογία και ενσυναίσθηση- SCIPS